مسجد جمعه و اولین نماز جمعه اسلام به امامت پیامبر (ص)_خبردار

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبردار از تنسیم،‌ یکی از سفرنامه‌های حج نگاشته‌شده در سال‌های بعد از انقلاب «غوغای غبار» نوشته گلعلی بابایی است،‌  بابایی سال ۱۳۸۷ به سفر حج رفت و حاصل این سفر را به‌صورت سفرنامه در انتشارات سوره مهر انتشار کرد.

سفرنامه حج بابایی در «غوغای غبار» از مرداد ۸۷ در تهران اغاز می‌شود و تا آذر ماه همان سال در مکه ادامه اشکار می‌کند. سفرنامه بابایی یک تفاوت عمده با دیگر سفرنامه‌های نوشته‌شده از حج دارد و آن،‌ پیوندی است که نویسنده بین سفر حج و دفاع مقدس به‌زیبایی برقرار کرده است. بابایی در عین حال تلاش کرده است سفرنامه‌اش آموزشی نیز باشد،‌ این مهم تا جایی پیش رفته است که تعداد بسیاری بعد از انتشار کردن این سفرنامه،‌ آن را با خود به سفر حج برده‌اند.

در بخشی از این سفرنامه می‌خوانیم:

«در ادامه زیارت دوره‌ای و از قبل برنامه‌ریزی شده ما توسط روحانیان،کاروان قرار است امروز به طور گروهی از چند مکان دیدن کنیم.

اولین محلی که دقایقی قبل از اذان صبح به آنجا می‌رسیم مسجد جمعه است. این مسجد در محله بنو سالم شهر مدینه واقع شده و به همین علت، به آن مسجد بنو سالم هم می‌گویند. این محله در کنار وادی رانوناء، یکی از وادی‌های مهم مدینه قرار گرفته که به همین مناس به آن مسجد الوادی هم حرف های‌اند.

نام‌گذاری مکان به مسجدالجمعه به این مناسبت است که حضرت رسول اکرم(ص) در جریان آن هجرت تاریخ ساز بعد از اقامتی چند روزه در قبا موقعی که عازم قسمت مهم یثرب می‌شد، در اینجا نماز جمعه را اقامه کرد. این نخستین نماز جمعه ای می بود که در اسلام به امامت رسول خدا(ص) برگزار شد.

مسجد یادشده در شمال مسجد قبا با فاصله‌ای نزدیک به ششصد تا هشتصد متر قرار دارد و برخلاف مسجد قبا، تنها در اوقات نماز صحن و سرای آن به روی اهل نماز باز است. سپس از مختصر توقع در این مسجد، حرکت می‌کنیم به سوی مسجد قبا.

مسجد قبا در فاصله شش کیلومتری جنوب مسجد النبی(ص) واقع شده و از حیث موقعیت طبیعی از نقاط خوش آب و هوا و با خاک حاصل‌خیز و برخوردار از منبع های آبی غنی اطراف مدینه به شمار می‌آید. نخستین استقبال کنندگان از مهاجرین و نیز شخص رسول خدا(ص) در زمان آن هجرت تاریخ ساز مردم همین ناحیه بودند.

به اجماع جمیع مورخان و اسلام شناسان شیعی و سنی مسجد قبا اولین مسجدی است که رسول خدا(ص) شخصا آن را بنا کرد و عجبا که در روبه رو همین مسجد مقدس بزرگان از چشم افتاده آن روزگار شهر یثرب در پوشش مقدس نمایی عمارتی را احداث کردند که آن را مسجدی متعلق به جناح بی اعتبار شده خودشان می‌دانستند.

پیامبر (ص) در عکس العمل به این حرکت بزرگان سیاسی دو چهره و بی‌ایمان مدینه که قرآن آنان را «منافقین» لقب داده دست به کار شگفت‌آوری زد؛ اول این که دستور داد آن عمارت باشکوه را تا بیخ و بن به دم تیشه و کلنگ گرفته و خراب کنند. دوم این که به امر پیامبر خدا زمین آن مسجد ویران شده، به گفتن زباله‌دانی شهر تعیین و منفعت گیری شود. در آیه یکصد و هفتم از سوره مبارکه توبه از این مسجد قلابی با تعبیر مسجد ضرار، به معنی مسجد آزاردهندگان، یاد شده است. زیاده از این، داخل زیر و بم تواریخ ایام نمی‌شوم، چون خدایی نه صلاحیتش را دارم و نه حوصله‌اش را.»

انتهای مطلب/